دوپامین چیست ؟

اطلاعات درباب گیرنده های دوپامین

گیرنده دوپامین D1 یا (Drd1) عضو خانواده گیرنده D1 مانند است و فراوان ترین گیرنده دوپامین در سیستم عصبی مرکزی است. این گیرنده در کورتکس یا قشر خاکستری مغز، جسم مخطط و سیستم لیمبیک یا سامانهٔ عصبی احساسی و سیستم قلبی عروقی یافت می شود. هنگامی که دوپامین به گیرنده های D1 متصل می شود، رشد و تکامل نورون ها در مغز را تنظیم می کند و در پاسخ های رفتاری نقش مهمی ایفا می کند. این نوع دوپامین همچنین فعالیت های گیرنده دوپامین D2 را تعدیل می کند.

D2

گیرنده دوپامین D2 یا (Drd2) عضو خانواده گیرنده D2 مانند است. این گیرنده را می توان در مکان های مختلف در مغز و با بالاترین غلظت در گانگلیس پایه پیدا کرد. گانگلیس پایه شامل یک گروه از ساختارها و توابع در کنترل حرکتی و یادگیری است. با توجه به نظر متخصصان مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، جهش در گیرنده D2 در ایجاد اختلال حرکتی دیستونی میوکلونوس و اسکیزوفرنی نقش دارد. طبق یک مقاله منتشر شده در مجله بازبینی فیزیولوژیکی، دوپامین همراه با گیرنده D1 ، بر تقویت اثرات سوء مصرف مواد موثر است.

D3

یکی از اعضای خانواده گیرنده D2 مانند، گیرنده D3 یا (Drd3) است که حداکثر در دو منطقه سیستم لیمبیک به نام جزایر کالیجا و هسته آکومبانس یافت می شود. این دو منطقه در تقویت تاثیرات فعالیت های لذت بخش و انواع مختلف احساسات مانند خنده و اعتیاد نقش دارند. با توجه به نظر پزشکان مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، جهش در این گیرنده به افزایش حساسیت به لرزش اساسی ارثی ۱، که یک نوع اختلال حرکتی می باشد مرتبط است.

D4

یکی دیگر از اعضای خانواده گیرنده D2، گیرنده D4 یا (Drd4) است. این گیرنده هدف داروهایی است که برای درمان اسکیزوفرنی و بیماری پارکینسون، بیماری هایی که عدم تنظیم دوپامین به عنوان یک علت ایجاد آن ها شناخته شده است، مورد استفاده قرار می گیرد. نشان داده شده است که این گیرنده در رفتار اکتشافی و هماهنگی حرکتی دخیل است. با توجه به نظر متخصصان مرکز ملی اطلاعات بیوتکنولوژی، جهش در Drd4 به اختلال کمبود توجه و بیش فعالی و نقص عملکرد سیستم عصبی خودکار مرتبط است.

D5

گیرنده دوپامین D5 یا (Drd5) دومین عضو خانواده گیرنده D1 مانند است. این گیرنده ها عمدتا در سیستم لیمبیک مغز قرار دارند. سیستم لیمبیک یک منطقه در مغزا ست که حاوی ساختارهایی مانند هیپوکامپ و آمیگدال است. این منطقه نقش مهمی در عملکرد های مختلف از قبیل احساسات و رفتار، حافظه بلند مدت و بویایی دارد. با توجه به نظر پزشکان مرکز ملی اطلاعات زیست فناوری، گیرنده D5 نسبت به گیرنده های D1 میل ترکیبی بیشتری نسبت به دوپامین دارد، به این معنی که آنها راحت تر به انتقال دهنده های عصبی دوپامین متصل می شوند.

دوپامین چیست؟

دوپامین نوعی انتقال دهنده عصبی است. بدن شما آن را تولید می کند و سیستم عصبی شما از آن برای ارسال پیام بین سلول های عصبی استفاده می کند. به همین دلیل است که گاهی اوقات پیام رسان شیمیایی نامیده می شود.

دوپامین در احساس لذت ما نقش دارد. این بخش بزرگی از توانایی منحصر به فرد انسان در تفکر و برنامه ریزی است. این به ما کمک می کند تا تلاش کنیم ، تمرکز کنیم و چیزهای جالب را پیدا کنیم.

بدن شما آن را در چهار مسیر اصلی مغز پخش می کند . مانند اکثر سیستم های دیگر بدن ، تا زمانی که مشکلی پیش نیاید متوجه آن نمی شوید (یا شاید حتی در مورد آن بدانید).

کم یا زیاد آن می تواند منجر به طیف وسیعی از مسائل بهداشتی شود. برخی از آنها جدی هستند ، مانند بیماری پارکینسون. دیگران بسیار وحشتناک تر هستند.

اصول دوپامین

این فرآیند در طی دو مرحله در مغز ساخته می شود. ابتدا اسید آمینه تیروزین را به ماده ای به نام دوپا و سپس به دوپامین تغییر می دهد.

این قسمتهای زیادی از رفتار و عملکردهای جسمی شما را تحت تأثیر قرار می دهد ، مانند:

• یادگیری
• انگیزه
• ضربان قلب
• خون عملکرد رگ
• عملکرد کلیه
• شیردهی
• خواب
• حالت
• توجه
• کنترل حالت تهوع و استفراغ
• پردازش درد
• جنبش

نقش دوپامین در سلامت روان

ADHD . هیچ کس به طور قطعی نمی داند چه عواملی باعث اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD) می شود. برخی تحقیقات نشان می دهد ممکن است به دلیل کمبود دوپامین باشد. این مشکل ممکن است به دلیل ژن های شما باشد.

سخت است که بتوان علت اصلی بیشتر اختلالات و چالش های بهداشت روان را مشخص کرد. اما آنها اغلب با دوپامین زیاد یا کم در قسمتهای مختلف مغز مرتبط هستند. مثالها عبارتند از:

اسکیزوفرنی . دهه ها پیش ، محققان معتقد بودند که این علائم از یک سیستم دوپامین بیش فعال ناشی می شود. اکنون می دانیم که برخی از آنها به دلیل وجود بیش از حد این ماده شیمیایی در قسمت های خاصی از مغز است. این شامل توهم و هذیان می شود . کمبود آن در سایر قسمت ها می تواند علائم مختلفی از جمله عدم انگیزه و میل ایجاد کند.

سوءمصرف مواد مخدر و اعتیاد . داروهایی مانند کوکائین می توانند باعث افزایش سریع و سریع دوپامین در مغز شما شوند. که سیستم پاداش طبیعی شما را تا حد زیادی برآورده می کند. اما استفاده مکرر از مواد مخدر نیز آستانه این نوع لذت را افزایش می دهد. این بدان معناست که برای به دست آوردن همان بالاتری باید بیشتر هزینه کنید. در همین حال ، داروها بدن شما را قادر به تولید دوپامین به طور طبیعی نمی کند. هنگامی که هوشیار هستید این منجر به پایین آمدن احساسات می شود.

دوپامین در سایر بیماری ها

همچنین در بیماری هایی که با سلامت روان ارتباط ندارند نقش دارد. یکی از این موارد بیماری پارکینسون است. مورد دیگر چاقی است که انجمن پزشکی آمریکا آن را در سال 2013 به عنوان یک بیماری طبقه بندی کرد.

بیماری پارکینسون. دوپامین سلول های عصبی مغز شما را قادر می سازد تا ارتباط برقرار کرده و حرکت را کنترل کنند. در پارکینسون ، یک نوع نورون به طور مداوم از بین می رود. دیگر سیگنالی برای ارسال ندارد ، بنابراین بدن شما دوپامین کمتری تولید می کند. عدم تعادل شیمیایی علائم جسمی ایجاد می کند. این موارد شامل لرزش ، سفتی ، کندی حرکت خود به خود ، تعادل نامناسب و هماهنگی ضعیف است. پزشکان این علائم را با داروهایی که سطح این ماده شیمیایی را بالا می برند درمان می کنند.

چاقی . بیشتر اوقات ، اگر کالری بیشتری از میزان سوزاندن خود دریافت کنید ، اضافه وزن پیدا می کنید . پس چراافراد چاق نمی توانندبه سادگی کمتر غذا بخورند و لاغر شوند؟ پاسخ به این سادگی ها نیست. آنها ممکن است با موانعی روبرو شوند که دیگران از آنها جلوگیری نمی کنند. آنها می توانند در سیستم پاداش طبیعی خود مشکل داشته باشند. این می تواند قبل از احساس رضایت بر میزان غذایی که می خورند تأثیر بگذارد. مطالعات تصویربرداری نشان می دهد که در افراد مبتلا به این بیماری ، بدن ممکن است به اندازه کافی دوپامین و هورمون خوب دیگری به نامسروتونین نکند.

دوپامین می تواند زندگی را نجات دهد

این ماده شیمیایی معمولاً نقش ثانویه ای در بدن دارد ، اما در موقعیت های خاص پزشکی ، به معنای واقعی کلمه یک نجات دهنده زندگی است. پزشکان از دوپامین تجویز شده (اینوتروپین) برای درمان:

• فشار خون پایین
• برون ده قلبی ضعیف (وقتی قلب خون کافی خارج نمی کند)
• جریان خون ضعیف به اندام های حیاتی
• برخی موارد شوک سپتیک

عوارض احتمالی با هر دارویی وجود دارد ، حتی اگر تحت نظارت دقیق مصرف شود. اصلی ترین موارد مرتبط با دوپامین عبارتند از:

• ضربان قلب نامنظم
• ضربان قلب سریعتر
• مشکل تنفس
• درد قفسه سینه
• تهوع و استفراغ
• سردرد

از آنجا که بسیاری از داروها با آن تداخل می کنند ، مهم است که پزشک از تمام داروهای مصرفی شما آگاهی داشته باشد.

مقدار زیادی پروتئین بخورید

پروتئین ها از اجزای سازنده کوچکتری به نام اسیدهای آمینه تشکیل شده اند.

23 آمینو اسید مختلف وجود دارد که بعضی از آنها بدن شما می تواند سنتز کند و برخی دیگر باید از غذا دریافت کنید.

یک اسید آمینه به نام تیروزین نقش مهمی در تولید دوپامین دارد.

آنزیم های موجود در بدن شما قادر به تبدیل تیروزین به دوپامین هستند ، بنابراین داشتن سطح تیروزین کافی برای تولید دوپامین مهم است.

تیروزین همچنین می تواند از اسید آمینه دیگری به نام فنیل آلانین ساخته شود (7منبع مورد اعتماد)

تیروزین و فنیل آلانین به طور طبیعی در غذاهای غنی از پروتئین مانند بوقلمون ، گوشت گاو ، تخم مرغ ، لبنیات ، سویا و حبوبات یافت می شوند (8منبع مورد اعتماد)

مطالعات نشان می دهد که افزایش مقدار تیروزین و فنیل آلانین در رژیم غذایی می تواند سطح دوپامین را در مغز افزایش دهد ، که ممکن است باعث تفکر عمیق و بهبود حافظه شود (7منبع مورد اعتماد، 9منبع مورد اعتماد، 10منبع مورد اعتماد)

برعکس ، وقتی فنیل آلانین و تیروزین از رژیم غذایی حذف شوند ، سطح دوپامین می تواند تخلیه شود (11منبع مورد اعتماد)

در حالی که این مطالعات نشان می دهد که مصرف بسیار زیاد یا بسیار کم این اسیدهای آمینه می تواند بر سطح دوپامین تأثیر بگذارد ، اما اینکه تغییرات طبیعی در مصرف پروتئین تأثیر زیادی خواهد داشت ، مشخص نیست.

خلاصه

دوپامین از اسیدهای آمینه تیروزین و فنیل آلانین تولید می شود که هر دو را می توان از غذاهای غنی از پروتئین بدست آورد. مصرف بسیار زیاد این اسیدهای آمینه ممکن است سطح دوپامین را افزایش دهد.

2. 
   

   چربی اشباع کمتری بخورید

برخی تحقیقات حیوانی نشان داده است که چربی های اشباع ، مانند چربی های حیوانی ، کره ، لبنیات کامل چربی ، روغن پالم و روغن نارگیل ، ممکن است در مصرف مقدار بسیار زیاد سیگنالینگ دوپامین را در مغز مختل کند (12منبع مورد اعتماد، 13منبع مورد اعتماد، 14منبع مورد اعتماد)

تاکنون ، این مطالعات فقط در موش صحرایی انجام شده است ، اما نتایج جالب توجه است.

یک مطالعه نشان داد موشهایی که 50٪ کالری خود را از چربی اشباع شده مصرف می کنند ، سیگنالینگ دوپامین را در مناطق پاداش مغز آنها کاهش می دهد ، در مقایسه با حیواناتی که از همان چربی اشباع نشده کالری دریافت می کنند (15منبع مورد اعتماد)

جالب اینجاست که این تغییرات حتی بدون تفاوت در وزن ، چربی بدن ، هورمون ها یا سطح قند خون رخ داده است.

برخی از محققان فرض می کنند که رژیم های غذایی حاوی چربی اشباع شده ممکن است باعث افزایش التهاب در بدن شده و منجر به تغییر در سیستم دوپامین شود ، اما تحقیقات بیشتری لازم است (16منبع مورد اعتماد)

چندین مطالعه مشاهده ای ارتباط بین مصرف زیاد چربی اشباع و ضعف حافظه و عملکرد شناختی در انسان را یافته است ، اما مشخص نیست که آیا این اثرات به سطح دوپامین مرتبط هستند (17منبع مورد اعتماد، 18منبع مورد اعتماد)

خلاصه

مطالعات حیوانی نشان داده است که رژیم های غذایی حاوی چربی اشباع شده می توانند سیگنالینگ دوپامین را در مغز کاهش دهند و منجر به پاسخ پاداش ناخوشایند شوند. با این حال ، مشخص نیست که آیا در انسان نیز همین مسئله وجود دارد یا خیر. تحقیقات بیشتری لازم است.

3. 
   

   پروبیوتیک مصرف کنید

در سال های اخیر ، دانشمندان کشف کرده اند که روده و مغز ارتباط تنگاتنگی دارند (19منبع مورد اعتماد)

در واقع ، روده گاهی اوقات “مغز دوم” نامیده می شود ، زیرا حاوی تعداد زیادی سلول عصبی است که مولکول های انتقال دهنده عصبی زیادی از جمله دوپامین را تولید می کنند (20منبع مورد اعتماد، 21منبع مورد اعتماد)

اکنون مشخص شده است که گونه های خاصی از باکتری ها که در روده شما زندگی می کنند همچنین قادر به تولید دوپامین هستند که ممکن است بر روحیه و رفتار تأثیر بگذارد (22منبع مورد اعتماد، 23منبع مورد اعتماد)

تحقیقات در این زمینه محدود است. با این حال ، چندین مطالعه نشان می دهد که در صورت مصرف مقدار کافی ، باکتری های خاص می توانند علائم اضطراب و افسردگی را در حیوانات و انسان کاهش دهند .

با وجود ارتباط واضح بین خلق و خو ، پروبیوتیک ها و سلامت روده ، هنوز به خوبی درک نشده است.

این احتمال وجود دارد که تولید دوپامین در چگونگی بهبود خلق و خوی پروبیوتیک ها نقش داشته باشد ، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین میزان قابل توجه بودن اثر لازم است.

خلاصه

مکمل های پروبیوتیک با بهبود خلق و خوی در انسان و حیوانات مرتبط هستند ، اما تحقیقات بیشتری برای تعیین دقیق نقش دوپامین لازم است.

4. لوبیا مخملی بخورید

لوبیای مخملی که با نام Mucuna pruriens نیز شناخته می شود ، به طور طبیعی حاوی مقادیر زیادی L-dopa ، مولکول پیش ساز دوپامین است.

مطالعات نشان می دهد که خوردن این لوبیاها ممکن است به افزایش طبیعی سطح دوپامین کمک کند ، به ویژه در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون ، یک اختلال حرکتی ناشی از سطح پایین دوپامین.

یک مطالعه کوچک در مبتلایان به بیماری پارکینسون نشان داد که مصرف 250 گرم لوبیای مخملی پخته شده به طور قابل توجهی سطح دوپامین را افزایش داده و علائم پارکینسون را یک تا دو ساعت پس از غذا کاهش می دهد (27منبع مورد اعتماد)

به همین ترتیب ، چندین مطالعه در مورد مکمل های Mucuna pruriens نشان داد که ممکن است حتی از داروهای سنتی پارکینسون نیز م effectiveثرتر و ماندگارتر باشند و همچنین عوارض جانبی کمتری نیز داشته باشند (28منبع مورد اعتماد، 29منبع مورد اعتماد)

به خاطر داشته باشید که لوبیا مخملی در مقادیر زیاد سمی است. اطمینان حاصل کنید که توصیه های مربوط به دوز را در برچسب محصول دنبال کنید.

حتی اگر این غذاها منابع طبیعی ال دوپا هستند ، مهم است که قبل از تغییر در رژیم غذایی یا مکمل های معمول ، با پزشک خود مشورت کنید.

خلاصه

لوبیای مخملی منابع طبیعی L-dopa ، یک مولکول پیش ساز دوپامین است. مطالعات نشان می دهد که ممکن است به اندازه داروهای پارکینسون در افزایش سطح دوپامین موثر باشند.

5- غالباً ورزش کنید

ورزش برای افزایش سطح اندورفین و بهبود روحیه توصیه می شود.

بهبود در خلق و خوی پس از 10 دقیقه فعالیت هوازی دیده می شود اما پس از حداقل 20 دقیقه بیشترین میزان ()30منبع مورد اعتماد)

در حالی که این تأثیرات احتمالاً به طور کامل به دلیل تغییر در سطح دوپامین نیست ، تحقیقات حیوانی نشان می دهد که ورزش می تواند سطح دوپامین را در مغز افزایش دهد.

در موش صحرایی ، دویدن تردمیل باعث افزایش ترشح دوپامین می شود و تعداد گیرنده های دوپامین را در مناطق پاداش مغز تنظیم می کند

با این حال ، این نتایج به طور مداوم در انسان تکرار نشده است.

در یک مطالعه ، یک جلسه 30 دقیقه ای با دویدن تردمیل با شدت متوسط ​​باعث افزایش سطح دوپامین در بزرگسالان نشد

با این حال ، یک مطالعه سه ماهه نشان داد که انجام یک ساعت یوگا شش روز در هفته به طور قابل توجهی سطح دوپامین را افزایش می دهد

ورزش مکرر هوازی همچنین به نفع افراد مبتلا به بیماری پارکینسون است ، بیماری که در آن میزان دوپامین پایین توانایی مغز را در کنترل حرکات بدن مختل می کند.

چندین مطالعه نشان داده است که ورزش شدید منظم چندین بار در هفته به طور قابل توجهی کنترل حرکتی را در افراد مبتلا به پارکینسون بهبود می بخشد ، که نشان می دهد ممکن است تأثیر مفیدی روی سیستم دوپامین داشته باشد

برای تعیین شدت ، نوع و مدت زمان ورزش که بیشتر در تقویت دوپامین در انسان موثر است ، تحقیقات بیشتری لازم است ، اما تحقیقات فعلی بسیار امیدوار کننده است.

خلاصه

ورزش می تواند باعث بهبود خلق و خو شود و در صورت انجام منظم ، سطح دوپامین را افزایش می دهد. برای تعیین توصیه های خاص برای افزایش سطح دوپامین ، تحقیقات بیشتری لازم است.

6. به اندازه کافی بخوابید

وقتی دوپامین در مغز ترشح می شود ، احساس هوشیاری و بیداری ایجاد می کند.

مطالعات روی حیوانات نشان می دهد که دوپامین صبح هنگام زمان بیدار شدن به مقدار زیادی ترشح می شود و به طور طبیعی عصر هنگام رسیدن به خواب میزان آن کاهش می یابد.

با این حال ، به نظر می رسد کمبود خواب این ریتم های طبیعی را مختل می کند.

هنگامی که افراد مجبور به شب بیداری می شوند ، صبح روز بعد در دسترس بودن گیرنده های دوپامین در مغز به طور چشمگیری کاهش می یابد

از آنجا که دوپامین باعث بیداری می شود ، کاهش حساسیت گیرنده ها باید خوابیدن را آسان کند ، به خصوص پس از یک شب بی خوابی.

با این حال ، داشتن دوپامین کمتر معمولاً عواقب ناخوشایند دیگری مانند کاهش تمرکز و هماهنگی ضعیف را به همراه دارد

گرفتن به طور منظم، خواب با کیفیت بالا ممکن است نگه دارید سطح دوپامین خود را متعادل کمک و راهنمایی شما در طول روز احساس هوشیاری و عملکرد بالا

بنیاد ملی خواب توصیه می کند هر شب 7 تا 9 ساعت خواب برای سلامتی مطلوب برای بزرگسالان ، همراه با بهداشت مناسب خواب

بهداشت خواب را می توان با خوابیدن و بیدار شدن همزمان هر روز ، کاهش سر و صدا در اتاق خواب ، جلوگیری از کافئین در شب و فقط استفاده از تخت خواب برای خواب بهبود داد

خلاصه

کمبود خواب می تواند حساسیت دوپامین را در مغز کاهش دهد و در نتیجه احساس خواب آلودگی بیش از حد ایجاد کند. استراحت شبانه خوب می تواند به تنظیم ریتم طبیعی دوپامین بدن کمک کند.

7. به موسیقی گوش دهید

گوش دادن به موسیقی می تواند روشی سرگرم کننده برای تحریک ترشح دوپامین در مغز باشد.

چندین مطالعه تصویربرداری از مغز نشان داده است که گوش دادن به موسیقی باعث افزایش فعالیت در مناطق پاداش و لذت مغز می شود که غنی از گیرنده های دوپامین هستند

یک مطالعه کوچک در مورد تأثیرات موسیقی بر دوپامین نشان داد که وقتی مردم به آهنگهای ساز گوش می دهند که لرز دارند ، 9 درصد افزایش در سطح دوپامین مغز وجود دارد

از آنجا که موسیقی می تواند سطح دوپامین را افزایش دهد ، حتی نشان داده شده است که گوش دادن به موسیقی به بیماران مبتلا به پارکینسون کمک می کند تا کنترل حرکتی خوب خود را بهبود بخشند

تا به امروز ، تمام مطالعات در مورد موسیقی و دوپامین از آهنگ های سازنده استفاده شده است تا مطمئن شوند افزایش دوپامین به دلیل موسیقی ملودیک است – نه متن خاص.

تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینید آیا آهنگهای دارای متن دارای تأثیرات یکسان یا بالقوه بیشتر هستند.

خلاصه

گوش دادن به موسیقی ساز مورد علاقه شما ممکن است سطح دوپامین شما را افزایش دهد. برای تعیین تأثیرات موسیقی با متن ترانه ، تحقیقات بیشتری لازم است.

8. مراقبه کنید

مراقبه عبارت است از تمیز کردن ذهن ، تمرکز به درون و اجازه دادن به افکار شما بدون قضاوت و وابستگی.

این می تواند در حالت ایستاده ، نشسته یا حتی راه رفتن انجام شود و تمرین منظم با بهبود سلامت روحی و جسمی همراه است

تحقیقات جدید نشان داده است که این مزایا ممکن است به دلیل افزایش سطح دوپامین در مغز باشد.

یک مطالعه شامل هشت معلم باتجربه مراقبه نشان داد که 64٪ افزایش در تولید دوپامین پس از یک ساعت مدیتیشن نسبت به زمان استراحت آرام

تصور می شود که این تغییرات ممکن است به مراقبین کمک کند تا خلق و خوی مثبتی را حفظ کرده و انگیزه خود را برای ماندن در حالت مراقبه برای مدت زمان طولانی تری حفظ کنند

با این حال ، مشخص نیست که آیا این اثرات تقویت کننده دوپامین فقط در مراقبه های باتجربه اتفاق می افتد یا اینکه در افرادی که تازه به مراقبه می روند نیز رخ می دهد.

خلاصه

مدیتیشن میزان دوپامین را در مغز مراقبین باتجربه افزایش می دهد ، اما مشخص نیست که آیا این تأثیرات در افرادی که تازه به مراقبه می روند نیز وجود دارد یا خیر.

9. به اندازه کافی نور خورشید را دریافت کنید

اختلال عاطفی فصلی (SAD) وضعیتی است که در آن افراد در طول فصل زمستان وقتی در معرض نور خورشید نباشند ، غمگین یا افسرده می شوند .

به خوبی شناخته شده است که دوره هایی از قرار گرفتن در معرض آفتاب کم می تواند منجر به کاهش میزان انتقال دهنده های عصبی تقویت کننده خلق و خو از جمله دوپامین شود و قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند آنها را افزایش دهد

یک مطالعه بر روی 68 بزرگسال سالم نشان داد که کسانی که در 30 روز گذشته بیشترین تابش نور خورشید را داشتند بیشترین تراکم گیرنده های دوپامین را در مناطق پاداش و حرکت مغز خود داشتند

اگرچه قرار گرفتن در معرض آفتاب ممکن است سطح دوپامین را افزایش داده و باعث بهبود خلق و خو شود ، اما رعایت نکات ایمنی مهم است ، زیرا آفتاب گرفتن زیاد می تواند مضر و احتمالاً اعتیاد آور باشد.

یک مطالعه بر روی دباغی های اجباری که به مدت یک سال حداقل دو بار در هفته از تخت های برنزه بازدید می کردند ، نشان داد که جلسات برنزه شدن منجر به افزایش قابل توجه سطح دوپامین و تمایل به تکرار رفتار می شود

علاوه بر این ، قرار گرفتن بیش از حد در معرض آفتاب می تواند باعث آسیب به پوست شود و خطر سرطان پوست را افزایش دهد ، بنابراین تعدیل اهمیت دارد

معمولاً توصیه می شود در ساعات اوج مصرف پرتوهای ماوراlet بنفش ، بیشتر در معرض آفتاب قرار بگیرید ، به طور معمول بین 10 صبح تا 2 بعدازظهر ، و هر زمان که شاخص UV بیش از 3 باشد ، باید از ضد آفتاب استفاده کنید

خلاصه

قرار گرفتن در معرض نور خورشید می تواند سطح دوپامین را افزایش دهد ، اما مهم است که مراقب دستورالعمل های قرارگیری در معرض آفتاب باشید تا از آسیب دیدن پوست جلوگیری کنید.

10. مکمل ها را در نظر بگیرید

بدن شما برای ایجاد دوپامین به چندین ویتامین و مواد معدنی نیاز دارد. این شامل آهن ، نیاسین ، فولات و ویتامین B6 است

اگر بدن شما کمبود یک یا چند مورد از این مواد مغذی را دارد ، ممکن است در تهیه دوپامین کافی برای تأمین نیازهای بدن مشکل داشته باشید

کار خون می تواند کمبود هر یک از این مواد مغذی را تعیین کند. در این صورت ، می توانید در صورت لزوم مکمل کنید تا سطح خود را دوباره بالا ببرید.

علاوه بر تغذیه مناسب ، چندین مکمل دیگر با افزایش سطح دوپامین مرتبط هستند ، اما تاکنون ، تحقیقات محدود به مطالعات حیوانی است.

این مکمل ها شامل منیزیم ، ویتامین D ، کورکومین ، عصاره پونه کوهی و چای سبز است. با این حال ، تحقیقات بیشتری در مورد انسان مورد نیاز است

خلاصه

داشتن مقادیر کافی آهن ، نیاسین ، فولات و ویتامین B6 برای تولید دوپامین مهم است. مطالعات مقدماتی بر روی حیوانات نشان می دهد که برخی از مکمل ها نیز ممکن است به افزایش سطح دوپامین کمک کنند ، اما تحقیقات بیشتری در مورد انسان مورد نیاز است.

نکته جالب

دوپامین یک ماده شیمیایی مهم در مغز است که بر روحیه و احساس پاداش و انگیزه شما تأثیر می گذارد. همچنین به تنظیم حرکات بدن کمک می کند.

سطح به طور کلی توسط بدن به خوبی تنظیم می شود ، اما چند تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی وجود دارد که می توانید برای افزایش طبیعی سطح خود انجام دهید.

یک رژیم متعادل حاوی پروتئین ، ویتامین ها و مواد معدنی کافی ، پروبیوتیک ها و مقدار متوسط ​​چربی اشباع شده می تواند به بدن شما در تولید دوپامین مورد نیاز کمک کند.

برای افراد مبتلا به بیماری های کمبود دوپامین ، مانند پارکینسون ، خوردن منابع غذایی طبیعی L-dopa مانند لوبیای فاوا یا Mucuna pruriens ممکن است به بازیابی سطح دوپامین کمک کند.

انتخاب سبک زندگی نیز مهم است. خواب کافی ، ورزش ، گوش دادن به موسیقی ، مراقبه و گذراندن وقت در زیر نور آفتاب می تواند سطح دوپامین را افزایش دهد.

به طور کلی ، یک رژیم غذایی متعادل و سبک زندگی می تواند کمک زیادی به افزایش تولید طبیعی دوپامین در بدن و کمک به عملکرد مغز در بهترین حالت خود کند.

چگونه شاد بودن باعث سلامتی شما می شود

“خوشبختی معنی و هدف زندگی ، تمام هدف و پایان وجود انسان است.”

ارسطو ، فیلسوف یونان باستان ، این کلمات را بیش از 2000 سال پیش گفته است و امروزه نیز صدق می کند.

خوشبختی اصطلاحی گسترده است که تجربه احساسات مثبت مانند شادی ، رضایت و رضایت را توصیف می کند.

تحقیقات در حال ظهور نشان می دهد که شاد بودن فقط باعث نمی شود که شما احساس بهتری داشته باشید – در واقع انبوهی از مزایای سلامتی را به همراه دارد.

این مقاله به بررسی راههایی می پردازد که از طریق آن خوشبخت بودن باعث سلامتی شما می شود.

سبک زندگی سالم را ترویج می کند

خوشحال بودن باعث ایجاد طیف وسیعی از عادت های زندگی می شود که برای سلامت کلی مهم هستند. افراد خوشحال تمایل به داشتن رژیم های غذایی سالم ، با مصرف بیشتر میوه ها ، سبزیجات و غلات کامل دارند

مطالعه ای که روی بیش از 7000 بزرگسال انجام شد نشان داد که افراد با رفاه مثبت 47٪ بیشتر از مصرف کنندگان میوه های مثبت و سبزیجات نسبت به همتایان کمتر مثبت

رژیم های غذایی غنی از میوه و سبزیجات به طور مداوم با طیف وسیعی از فواید سلامتی از جمله کاهش خطر دیابت ، سکته مغزی و بیماری های قلبی همراه هستند

در همان مطالعه بر روی 7000 بزرگسال ، محققان دریافتند که افراد دارای سلامتی مثبت 33٪ بیشتر با داشتن 10 ساعت یا بیشتر فعالیت بدنی در هفته احتمال فعالیت بدنی دارند

فعالیت بدنی منظم به ساختن استخوان های قوی ، افزایش سطح انرژی ، کاهش چربی بدن و کاهش فشار خون کمک می کند

علاوه بر این ، شاد بودن ممکن است باعث بهبود عادات و خواب ها شود ، که برای تمرکز ، بهره وری ، عملکرد ورزشی و حفظ وزن سالم مهم است

یک مطالعه بر روی بیش از 700 بزرگسال نشان داد که مشکلات خواب ، از جمله مشکل خوابیدن و مشکل خوابیدن ، در کسانی که سطح پایین رفاه مثبت را گزارش کردند ، 47٪ بیشتر بود

همانطور که گفته شد ، در یک بررسی 44 تحقیق در سال 2016 نتیجه گیری شد که اگرچه به نظر می رسد ارتباطی بین رفاه مثبت و نتایج خواب وجود دارد ، اما برای تأیید ارتباط لازم است تحقیقات بیشتری از مطالعات کاملاً طراحی شده انجام شود

خلاصه:خوشبخت بودن ممکن است به ترویج سبک زندگی سالم کمک کند. مطالعات نشان می دهد افراد شادتر احتمالاً رژیم های غذایی سالم تری دارند و به فعالیت بدنی می پردازند.

برای تقویت سیستم ایمنی بدن ظاهر می شود

یک سیستم ایمنی سالم برای سلامت کلی مهم است. تحقیقات نشان داده است که شاد بودن می تواند به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند

این ممکن است به شما در کاهش خطر ابتلا به سرماخوردگی و عفونت قفسه سینه کمک کند

یک مطالعه در بیش از 300 فرد سالم ، خطر ابتلا به سرماخوردگی را بعد از تزریق ویروس سرماخوردگی به افراد از طریق قطره بینی بررسی کرد.

کمترین افراد در مقایسه با افراد شادشان تقریباً سه برابر بیشتر دچار سرماخوردگی می شوند

در تحقیقی دیگر ، محققان به 81 دانشجوی دانشگاه واکسن علیه هپاتیت B ، ویروسی که به کبد حمله می کند ، دادند. دانش آموزان خوشحال تقریباً دو برابر بیشتر احتمال دارد که پاسخ آنتی بادی بالا نشان دهند ، این نشانه ای از یک سیستم ایمنی قوی است

تأثیرات شادی بر روی سیستم ایمنی به طور کامل شناخته نشده است.

این ممکن است به دلیل تأثیر شادی در فعالیت محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) باشد ، که سیستم ایمنی بدن ، هورمون ها ، هضم و سطح استرس شما را تنظیم می کند

علاوه بر این ، افراد شاد به احتمال زیاد در رفتارهای ارتقا دهنده سلامتی که در تقویت سیستم ایمنی بدن نقش دارند ، مشارکت می کنند. اینها شامل عادات غذایی سالم و فعالیت بدنی منظم است

خلاصه:خوشحال بودن ممکن است به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کند ، که ممکن است به شما کمک کند تا از سرماخوردگی و عفونت های قفسه سینه جلوگیری کنید.

به مبارزه با استرس کمک می کند

خوشحال بودن ممکن است به کاهش سطح استرس کمک کند

به طور معمول ، استرس اضافی باعث افزایش سطح کورتیزول ، هورمونی می شود که به بسیاری از اثرات مضر استرس از جمله خواب آشفته ، افزایش وزن ، دیابت نوع 2 و فشار خون بالا کمک می کند.

تعدادی از مطالعات نشان می دهد که سطح کورتیزول هنگام شادی بیشتر افراد کاهش می یابد (22منبع مورد اعتماد، 23منبع مورد اعتماد، 24منبع مورد اعتماد)

در حقیقت ، یک مطالعه بر روی بیش از 200 فرد بزرگسال ، یک سری وظایف مبتنی بر آزمایشگاه را به شرکت کنندگان ارائه داد و نشان داد که سطح کورتیزول در افراد خوشحال 32٪ کمتر از شرکت کنندگان ناراضی است (25منبع مورد اعتماد)

به نظر می رسد این اثرات با گذشت زمان تداوم داشته اند هنگامی که محققان سه سال بعد از همان گروه بزرگسالان پیگیری کردند ، 20 درصد اختلاف در سطح کورتیزول بین افراد خوشحال و کم خوشحال وجود داشت (26منبع مورد اعتماد)

خلاصه:استرس سطح هورمون کورتیزول را افزایش می دهد ، که می تواند باعث افزایش وزن ، خواب آشفته و فشار خون شود. افراد شاد در پاسخ به موقعیت های استرس زا تمایل به تولید کورتیزول کمتری دارند.

ممکن است از قلب شما محافظت کند

شادی ممکن است با کاهش فشار خون ، یک عامل اصلی خطر برای بیماری های قلبی ، از قلب محافظت کند (27منبع مورد اعتماد، 28منبع مورد اعتماد)

مطالعه روی بیش از 6500 نفر از افراد بالای 65 سال نشان داد که رفاه مثبت با 9٪ کاهش خطر فشار خون بالا ارتباط دارد (29منبع مورد اعتماد)

شادی همچنین ممکن است خطر بیماری قلبی ، بزرگترین علت مرگ در سراسر جهان را کاهش دهد (30منبع مورد اعتماد)

تعدادی از مطالعات نشان داده است که خوشبخت بودن با 13-26٪ خطر بیماری قلبی همراه است (31منبع مورد اعتماد، 32منبع مورد اعتماد، 33منبع مورد اعتماد)

یک هزار و 500 بزرگسال در دراز مدت دریافتند که شادی به محافظت در برابر بیماری های قلبی کمک می کند.

در طول 10 سال مطالعه ، حتی پس از محاسبه عوامل خطر مانند سن ، سطح کلسترول و فشار خون ، شادی با 22٪ خطر کمتری همراه بود (34منبع مورد اعتماد)

به نظر می رسد که شادی ممکن است به محافظت از افرادی که قبلاً بیماری قلبی دارند نیز کمک کند. یک بررسی سیستماتیک از 30 مطالعه نشان داد که رفاه مثبت بیشتر در بزرگسالان مبتلا به بیماری قلبی ثابت خطر مرگ را 11٪ کاهش می دهد (35منبع مورد اعتماد)

توجه به این نکته مهم است که برخی از این تأثیرات ممکن است به دلیل افزایش رفتارهای سالم قلب مانند فعالیت بدنی ، پرهیز از سیگار کشیدن و عادات غذایی سالم

گفته شد ، همه مطالعات ارتباط شادی و بیماری قلبی را پیدا نکرده اند

در حقیقت ، یک مطالعه اخیر که حدود 1500 فرد را طی یک دوره 12 ساله بررسی کرده است ، هیچ ارتباطی بین سلامتی مثبت و خطر بیماری قلبی نشان نداده است

در این زمینه تحقیقات با کیفیت بالا و به خوبی طراحی شده بیشتر مورد نیاز است.

خلاصه:شاد بودن می تواند به کاهش فشار خون کمک کند ، که ممکن است خطر بیماری های قلبی را کاهش دهد. با این حال ، تحقیقات بیشتری لازم است.

ممکن است امید به زندگی شما طولانی شود

خوشبخت بودن ممکن است به شما کمک کند بیشتر عمر کنید

یک مطالعه طولانی مدت که در سال 2015 منتشر شد ، تأثیر خوشبختی بر میزان بقا در 32000 نفر را بررسی کرد .

خطر مرگ در طول مدت مطالعه 30 ساله در افراد ناراضی 14٪ بیشتر از همتایان خوشبخت آنها بود.

در یک بررسی گسترده از 70 مطالعه ، ارتباط بین رفاه مثبت و طول عمر در افراد سالم و افرادی که قبلاً از نظر سلامتی مانند بیماری قلبی یا کلیوی.

به نظر می رسد که رفاه مثبت بالاتر تأثیر مطلوبی بر زنده ماندن دارد ، در افراد سالم 18٪ و در افراد با بیماری قبلی 2٪ خطر مرگ را کاهش می دهد.

اینکه چگونه خوشبختی ممکن است به امید به زندگی بیشتر منجر شود ، به خوبی درک نشده است.

این ممکن است تا حدی با افزایش رفتارهای مفیدی که بقا را طولانی می کند ، مانند سیگار نکشیدن ، انجام فعالیت بدنی ، مطابقت با دارو و عادت ها و عادت های خوب خواب.

خلاصه:افراد شادتر عمر طولانی تری دارند. این ممکن است به این دلیل باشد که آنها رفتارهای ارتقا-دهنده سلامتی بیشتری مانند ورزش انجام می دهند.

ممکن است به کاهش درد کمک کند

آرتروز یک بیماری شایع است که شامل التهاب و تحلیل رفتن مفاصل است. باعث درد و سفتی مفاصل می شود و به طور کلی با افزایش سن بدتر می شود.

تعدادی از مطالعات نشان داده اند که رفاه مثبت بالاتر ممکن است درد و سفتی مرتبط با این بیماری را کاهش دهد .

خوشبخت بودن همچنین ممکن است باعث بهبود عملکرد بدنی در افراد مبتلا به آرتروز شود.

یک مطالعه بر روی بیش از 1000 نفر مبتلا به آرتروز دردناک زانو نشان داد که افراد شادتر هر روز 711 قدم اضافی راه می روند – 8.5٪ بیشتر از افراد کمتر شاد.

خوشبختی همچنین ممکن است به کاهش درد در سایر شرایط کمک کند. مطالعه ای روی تقریباً 1000 نفر در حال بهبودی از سكته مغزی نشان داد كه خوشبخت ترین افراد پس از سه ماه ترك از بیمارستان 13٪ میزان درد كمتری داشتند .

محققان اظهار داشته اند كه افراد خوشبخت ممكن است سطح درد پايين تري داشته باشند زيرا احساسات مثبت آنها به وسعت ديدگاه آنها كمك مي كند و افكار و عقايد جديد را تشويق مي كند.

آنها معتقدند این ممکن است به افراد کمک کند تا استراتژی های مقابله ای موثری ایجاد کنند که درک آنها از درد را کاهش دهد

خلاصه:شاد بودن ممکن است درک درد را کاهش دهد. به نظر می رسد به ویژه در بیماری های مزمن درد مانند آرتروز مثر است.

راه های دیگر خوشبخت بودن ممکن است باعث سلامتی شما شود

تعداد کمی از مطالعات خوشبختی را با سایر مزایای سلامتی مرتبط دانسته اند.

اگرچه این یافته های اولیه امیدوار کننده است ، اما برای تأیید ارتباطات باید با تحقیقات بیشتر پشتیبانی شود.

• ممکن است شکنندگی را کاهش دهد: شکنندگی وضعیتی است که با کمبود قدرت و تعادل مشخص می شود. یک مطالعه بر روی 1500 بزرگسال مسن نشان داد که خوشبخت ترین افراد در طی 7 سال مطالعه 3٪ خطر ضعف کمتری دارند.
• ممکن است در برابر سکته مغزی محافظت کند: سکته مغزی زمانی اتفاق می افتد که اختلالی در جریان خون در مغز ایجاد شود. یک مطالعه در بزرگسالان مسن نشان داد که رفاه مثبت 26٪ خطر سکته را کاهش می دهد

خلاصه:خوشبخت بودن ممکن است فواید بالقوه دیگری از جمله کاهش خطر شکنندگی و سکته مغزی داشته باشد. با این حال ، برای تأیید این موضوع ، تحقیقات بیشتری لازم است.

راه هایی برای افزایش شادی شما

خوشحال بودن باعث نمی شود که شما فقط احساس بهتری داشته باشید – بلکه برای سلامتی شما نیز فوق العاده مفید است.

در اینجا شش روش اثبات شده علمی برای شادتر شدن آورده شده است.

• ابراز سپاسگزاری: می توانید با تمرکز بر چیزهایی که از آنها سپاسگزار هستید ، خوشبختی خود را افزایش دهید. یکی از راه های تمرین سپاسگزاری این است که در پایان هر روز سه چیز را یادداشت کنید.
• فعال شوید: ورزش هوازی که به آن کاردیو نیز گفته می شود ، موثرترین نوع ورزش برای افزایش شادی است. پیاده روی یا بازی تنیس فقط برای سلامت جسمی شما مفید نیست ، بلکه به تقویت روحیه شما نیز کمک می کند .
• استراحت شبانه خوبی داشته باشید: کمبود خواب می تواند بر خوشبختی شما تأثیر منفی بگذارد. اگر با خوابیدن یا خواب ماندن دست و پنجه نرم می کنید ، این نکات را برای داشتن خواب بهتر در شب بررسی کنید .
• وقت خود را به بیرون از خانه اختصاص دهید: برای قدم زدن در پارک به بیرون بروید ، یا دستان خود را در باغ آلوده کنید. برای بهبود قابل توجه خلق و خوی شما به 5 دقیقه ورزش در فضای باز نیاز است .
• مدیتیشن: مراقبه منظم می تواند خوشبختی را افزایش دهد و همچنین فواید دیگری از جمله کاهش استرس و بهبود خواب را فراهم می کند .
• رژیم سالم تری داشته باشید: مطالعات نشان می دهد هرچه میوه و سبزیجات بیشتری بخورید ، شادتر خواهید بود. علاوه بر این ، خوردن میوه و سبزیجات بیشتر باعث بهبود سلامت شما در طولانی مدت می شود .

خلاصه:چندین روش برای افزایش خوشبختی شما وجود دارد. فعال شدن ، ابراز سپاسگزاری و خوردن میوه و سبزیجات همه از روش های عالی برای بهبود روحیه شما هستند.

نکته مهم

شواهد علمی نشان می دهد که خوشبخت بودن ممکن است فواید عمده ای برای سلامتی شما داشته باشد.

برای مبتدیان ، خوشبخت بودن باعث ایجاد یک سبک زندگی سالم می شود. همچنین ممکن است به مقابله با استرس ، تقویت سیستم ایمنی بدن ، محافظت از قلب و کاهش درد کمک کند.

چه اینکه حتی ممکن است امید به زندگی شما را افزایش دهد.

در حالی که برای درک چگونگی این تأثیرات تحقیقات بیشتری لازم است ، هیچ دلیلی وجود ندارد که شما هم اکنون بتوانید اولویت بندی شادی خود را شروع کنید.

تمرکز روی چیزهایی که باعث خوشبختی شما می شوند نه تنها زندگی شما را بهبود می بخشد بلکه ممکن است به گسترش آن نیز کمک کند.

سندرم کمبود دوپامین چیست؟

آیا این معمول است؟

سندرم کمبود دوپامین یک بیماری ارثی نادر است که فقط 20 مورد تایید شده دارد. همچنین به عنوان سندرم کمبود ناقل دوپامین و پارکینسونیسم دیستونی نوزادان شناخته می شود.

این شرایط بر توانایی حرکت بدن و عضلات کودک تأثیر می گذارد. اگرچه علائم به طور معمول در دوران نوزادی ظاهر می شوند ، اما ممکن است تا اواخر کودکی ظاهر نشوند.

علائم مشابه سایر اختلالات حرکتی مانند بیماری پارکینسون نوجوانان است. به همین دلیل ، اغلباشتباه تشخیص داده شدمنبع مورد اعتماد برخی از محققان همچنین تصور می کنند که شیوع آن بیش از آن است که تصور می شد

این وضعیت پیشرونده است ، به این معنی که با گذشت زمان بدتر می شود. هیچ درمانی وجود ندارد ، بنابراین درمان بر مدیریت علائم متمرکز است.

برای یادگیری بیشتر خواندن را ادامه دهید.

علائم چیست؟

علائم معمولاً بدون توجه به سنی که بروز می کنند یکسان هستند. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• گرفتگی عضلات
• اسپاسم عضله
• لرزیدن
• عضلات بسیار آهسته حرکت می کنند ( برادیکینزی )
• سفتی عضله ( سفتی )
• یبوست
• مشکل در خوردن و بلعیدن
• مشکل در گفتن و شکل گیری کلمات
• مشکلات نگه داشتن بدن در حالت قائم
• مشکلات در تعادل هنگام ایستادن و راه رفتن
• حرکات غیرقابل کنترل چشم

علائم دیگر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• بیماری ریفلاکس معده ( GERD )
• دوره های مکرر ذات الریه
• مشکل خوابیدن

علت این وضعیت چیست؟

طبق کتابخانه ملی پزشکی ایالات متحده ، این اختلال ژنتیکی در اثر جهش در ژن SLC6A3 ایجاد می شود. این ژن در ایجاد پروتئین ناقل دوپامین نقش دارد. این پروتئین میزان حمل دوپامین از مغز به سلولهای مختلف را کنترل می کند.

دوپامین در همه چیز از شناخت و خلق و خوی گرفته تا توانایی تنظیم حرکات بدن نقش دارد. اگر میزان دوپامین در سلول ها بسیار کم باشد ، می تواند بر کنترل عضلات تأثیر بگذارد.

چه کسی در معرض خطر است؟

سندرم کمبود دوپامین نوعی اختلال ژنتیکی است ، به این معنی که فرد با آن متولد می شود. عامل اصلی خطر ، تشکیل ژنتیکی والدین کودک است. اگر هر دو والدین یک نسخه از ژن جهش یافته SLC6A3 داشته باشند ، فرزند آنها دو نسخه از ژن تغییر یافته دریافت کرده و بیماری را به ارث می برد.

چگونه تشخیص داده می شود؟

اغلب اوقات ، پزشک کودک شما می تواند پس از مشاهده چالش هایی که ممکن است با تعادل یا حرکت داشته باشد ، تشخیص دهد. پزشک با گرفتن نمونه خون برای آزمایش مارکرهای ژنتیکی بیماری ، تشخیص را تأیید می کند.

آنها همچنین ممکن است از مایع مغزی نخاعی نمونه بگیرند تا اسیدهای مربوط به دوپامین را جستجو کنند. این به عنوان a شناخته می شود.

چگونه درمان می شود؟

برنامه درمانی استانداردی برای این بیماری وجود ندارد. آزمایش و خطا معمولاً برای تعیین اینکه از چه داروهایی می توان برای مدیریت علائم استفاده کرد ، ضروری است.

ropinirole می و پرامیپکسول ، که آنتاگونیست دوپامین هستند، به درمان بیماری پارکینسون در بزرگسالان استفاده شده است. محققان این دارو را بر روی سندرم کمبود دوپامین استفاده کرده اند با این حال ، تحقیقات بیشتری برای تعیین عوارض جانبی کوتاه مدت و بلند مدت لازم است.

سایر استراتژی های درمان و مدیریت علائم مشابه سایر اختلالات حرکتی است. این شامل تغییر داروها و شیوه زندگی برای درمان است:

• سفتی عضله
• عفونت های ریوی
• مشکلات تنفسی
• GERD
• یبوست

چه تاثیری بر امید به زندگی دارد؟

نوزادان و کودکان مبتلا به سندرم کمبود ناقل دوپامین ممکن است طول عمر کمتری داشته باشند. این به این دلیل است که آنها بیشتر در معرض خطر عفونت های ریوی و سایر بیماری های تنفسی هستند.

در برخی موارد ، اگر علائم آنها در دوران نوزادی ظاهر نشود ، چشم انداز مطلوب تری است.

پایان

با آرزی موفقیت برای همه شما

رضی